Doe het werk dat bij je past en je hoeft nooit meer te werken. Deze video is van De Vrije Denkers, Arthur Kruisman en Patrick Donath.
Je bent op je creatiefst wanneer je 5 jaar bent.
Je stelt de hele dag vragen en je lacht om alles.
Maar op school moet je stil zijn en mag je vragen stellen.
Als je je vinger opsteekt en je beurt netjes afwacht.
Je leert je dan al te conformeren.
Je aan een norm te houden.
‘Normaal’ gedrag te vertonen.
Je wordt steeds minder jezelf en je vormt je naar het gemiddelde.
En tegen de tijd dat je 8 bent is je creativiteit gehalveerd.
Je spiegelt je aan je omgeving. En als beloning pas je prima.
In een vakje.
En bij dat vakje past een functie en met een beetje geluk vind je later een baan.
Maar met die baan komt ook een manager, een proces en een organisatiedoelstelling.
En in ruil voor je maandelijkse doping, ook wel salaris genoemd, doe je een structureel offer.
Een offer in je autonomie.
Een offer in je bewegingsvrijheid.
Eigenlijk een offer in je persoonlijke ontwikkeling.
Werken gaat dus klaarblijkelijk niet over jou als individu,
maar over jou als onderdeel van het collectief.
Ja, de neuzen moeten wel dezelfde kant op staan.
Rond je 44e bereik je een staat van ‘terminale serieusheid’
Je hebt je creativiteit en unieke eigenschappen voorgoed ingeruild
voor conformiteit en structuur.
Een structuur die voorspelbaarheid belooft.
Een structuur die rust en regelmaat biedt.
Een structuur die fouten voorkomt en variatie minimaliseert.
Een walhalla voor turfsmurfen, vinkvee en vooral voor slaapkoppen.
Want structuur versuft en wordt onopgemerkt voor werkelijkheid aangezien.
Creativiteit gedijt echter bij onvoorspelbaarheid, chaos en diversiteit.
Daar geldt: waar 2 neuzen dezelfde kant op staan is er eentje te veel.
We moeten ‘organisatie’ dus vervangen door ‘zelf organiseren’.
Niet alleen plannen en vergaderen, maar vooral doen en ondervinden.
Zelf actie ondernemen.
Eigen keuzes maken.
Anders leren leren.
Andere leren werken.
Uit je comfortzone stappen.
Fouten durven maken.
En dus experimenteel vaststellen wat wel, maar ook wat niet werkt.
Confucius zei ooit: Geef mij werk dat bij mij past en ik hoef nooit meer te werken.
Nu is het: Doe het werk dat bij je past en je hoeft nooit meer te werken.
Doen is immers nog altijd de beste manier van denken.
Dus improviseer. Doorbreek je gewoontes en vaste overtuigingen.
Het ergste is namelijk niet dat je iets niet weet,
maar dat je denkt het zeker te weten.
Onderzoek. Vraag. Struikel. Faal.
En doorbreek vooral je routine,
want één ding is wel zeker.
Als ik méér fouten maak dan jij,
Dan win ik.
Beste Edwin,
Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen.
En ik heb altijd wat te zeggen. Zo koppig als ik ben, zo nederig kan ik zijn. Mijn perceptie van jou is immers een reflectie van mijzelf.
Je bent groots. Hoe heb je deze status van zijn bereikt? Ik ben hier zeer geïnteresseerd in, kom graag met je in contact.
Wat heb je dit stuk, dit meesterwerk, mooi geschreven!
Het is geestverruimend. Alsof alle puzzelstukjes ineen vallen. Toch ben ik het niet overal mee eens, zo koppig als ik ben, maar daar gaat het wellicht ook om. Het triggered je. Het stuk maakt wat in je los. Het kriebelt je hersenen, is wel eens wat anders als een nagel overnje brein, want die ervaar ik dagelijks. Wat een zaligheid. Het is daadwerkelijk hemel en hel op aarde. Het is iemands perceptie, iemands waarheid. “The truth is in the eye of the beholder”. Die kan je bijschaven en vorm geven en daadwerkelijk je eigen realiteit vorm geven en een status van blijdschap en succes creëeren. Los van het feit er een oordeel over te hebben. “Life is complex, therefore easy”.
De groeten uit Rotterdam Noord.
Namasté (weet wat dit woord inhoudt, hoger kan ik je niet groeten).
Steven Robertus Leonardus Hogendoorn
0640892370